De Nederlandse Bruid is een roman van Jessica J.J. Lutz en verteld het verhaal van de Nederlandse Emma die met haar geliefde meereist naar Turks-Koerdistan die daar clanleider wordt.
Joris Luyendijk zei dit over het boek:
‘De Nederlandse bruid grijpt je. Al na een paar bladzijden word je de claustrofobische afzondering van een Koerdisch dorp ingezogen. Liefde overwint alles? Je gaat zien dat er grenzen zijn aan idealisme, goede wil en het geloof dat jij het anders zult kunnen doen.’
De Nederlandse Bruid ligt vanaf nu in de boekhandel. Op 25 november komt Jessica Lutz het officieel presenteren in het Amsterdamse Spui 25 . Als je erbij wilt zijn, klik dan hier.
De schrijfster heeft twintig jaar lang als verslaggever gewerkt in Turkije en omliggende landen. Schrijvend, voor radio en televisie, nederlandstalig en engelstalig. Bram Vermeulen schreef ‘Jessica Lutz is met ruim dertig jaar ervaring in Turkije Nederlands best geïnformeerde kenner van deze regio. Na haar zeer succesvolle boek ,,De Gouden Appel, Turkije tussen Oost en West” waagt ze zich nu op het pad van de romancier. De Nederlandse Bruid is niet alleen een spannend boek. Het bewijst Lutz’ diepe verbondenheid met dit land.’
Om in de stemming te komen, hieronder een kort citaat:
"Het kraakt wanneer haar hoofd met een klap op een steen terecht komt. De pijn beneemt haar de adem. Het wordt zwart voor haar ogen. Er is geen tijd om te kunnen beseffen wat er gebeurt. Bij haar haren wordt ze opnieuw opgetild. Ze spant haar nekspieren om de neerwaartse beweging tegen te gaan, maar weer landt haar hoofd hard op de puntige kei.
Ze klauwt om zich heen. Haar handen raken het gezicht van haar belager. Haar nagels dringen in het vlees. Een rauwe kreet. Ze stoot de ander van zich af en rolt weg. Wanneer ze overeind wil komen, wordt ze aan haar broekspijp weer teruggetrokken. Op haar buik grijpt ze in de rulle aarde. Ergens moet ze zich aan vast kunnen houden. Maar heeft niet het gebrek aan houvast haar leven getekend deze afgelopen tijd?
Woest schopt ze. Dan is ze los en richt ze zich opnieuw op. Ze zet een stap. Rennen, nu!
Een hand knelt zich om haar enkel. Ze valt languit. Een schokgolf dreunt door haar lichaam. Haar hoofd lijkt uiteen te spatten als de big bang die de delen van haar bewustzijn steeds verder uiteen doet drijven. Slechts uit de verte hoort ze nu nog de grom waarmee de ander boven op haar springt. Haar gezicht wordt in de aarde geduwd. Die voelt koel aan, bijna prettig.
Ze zweeft weg in een vredige leegte.
Nee! Een stem welt op uit haar binnenste. Ze verzamelt al haar kracht en duwt zich omhoog. Ze heeft niet zo veel getrotseerd om het op deze manier te laten eindigen. Kronkelend en strengelend weet ze zich om te draaien. Ze begint te vechten."